Pojawiały się nawet, by poczuciu obyczajności stało się zadość, rowery wzorowane na damskim sposobie dosiadania konia - z obydwoma pedałami po jednaj stronie.Gdy Panie, mimo sprzeciwu społecznego nie przestały jeździć, to ponieważ nosiły w ówczesnych czasach bardzo długie suknie – wymyślono dla nich specjalne stroje. Składały się z długich spodni, od kolana do kostek wąskich, na które zakładano coś w rodzaju krótkiej spódnicy i stanowiły kompromis pomiędzy wygoda cyklistki a pruderia patrzących.
Właśnie rower stał się pod koniec XIX stulecia jednym z narzędzi wykorzystywanych przez sufrażystki , w swojej walce o równouprawnienie i prawa kobiet. Jedną z najbardziej spektakularnych akcji na rzecz zwrócenia uwagi na chęć kobiet, wyrwania się z roli, które narzucało im społeczeństwo, była, podjęta w roku 1894 przez Annie Cohen Kopchovsky podróż na rowerze...dookoła świata. Ta 23 letnia matka trojga dzieci wyruszyła na męskim rowerze, w męskim stroju do jazdy. Jej rower ważył 19 kilogramów, miał tylko jedno dostępne przełożenie i działał w systemie ostrego koła. Podróż ta zajęła Annie 15 miesięcy. Była to z pewnością pierwsza kolarska akcja na linii kobiece kolarstwo - sponsoring, gdyż cyklistka otrzymywała pensję od producenta wód mineralnych, za wiezienie na swoim rowerze reklamy tej firmy. Resztę pieniędzy potrzebnych podczas podróży zdobywała głównie sprzedając swoje zdjęcia i korzystając z życzliwość ludzi. W książce, która zawierała jej wspominania z podróży napisała “jestem nowym typem kobiety, wierzę że jestem w stanie zrobić, co mężczyzna”.
Pierwsze Mistrzostwa Świata w kolarstwie dotyczyły wyścigu ze startu wspólnego mężczyzn na szosie i rozegrano je w roku 1927 we Włoszech. Do roku 1957 w szeregach Międzynarodowej Unii Kolarskiej mistrzostwa kobiet miały więcej przeciwników, niż zwolenników. Pierwszy raz rozegrano je dopiero w roku 1958, czyli po 30 latach rozgrywania wyścigów męskich. Odpowiednik męskiego Tour de France w wersji dla Pań rozegrano po raz pierwszy w roku 1984, damskie Giro d’Italia rozpoczęto organizować w roku 1988. Przypomnijmy, że we Francji panowie ścigali się od roku 1903, we Włoszech od roku 1909.
Pierwsze mistrzynie świata:
1958 E. Jacobs (Lux)
1959 Yvonne Reynders (Bel)
1960 Beryl Burton (GBr)
Elsy Jacobs, a więc pierwsza w historii kolarska mistrzyni świata miała 5 starszych braci, z których 4 było kolarzami. Pochodziła z Luxemburga, gdzie nie rozgrywano w tym czasie żadnych wyścigów dla kobiet. Startowała więc we Francji, Holandii i Belgii, w zasadzie przez pierwsze lata bez żadnej licencji, gdyż w jej kraju rodzinnymi nie wydawano takich kobietom. Brała udział w wyścigach “na piękne oczy” błagając organizatorów o dopuszczenie jej do startu.
Podczas pierwszych MŚ na starcie stanęło 29 kolarek z 8 krajów, wyścig ukończyło 25 pań. Ona sama zameldowała się na mecie przed silną ekipą... Rosjanek, które przewodziły w tych czasach w kobiecym peletonie. W tym samym roku pobiła rekord w jeździe godzinnej, który to wynik został zdetronizowany dopiero 14 lat później. Jej kariera trwała 30 lat, wygrała ponad 300 wyścigów, oraz 15 razy była mistrzynią kraju.
Historia kobiecego rekordu godzinnego:
38.473km: Tamara Novikova (URS), 1955 at Irkoutsk
38.569km: Renee Vissac (F), ,1957 at Milan
39.718km: Mildred Robinson (GB), , 1958 at Milan
41.347km: Elsy Jacobs (Lux), 1958 at Milan
41.471km: Maria Cressari (I), 1972 at Mexico
W roku kolejnym mistrzynią świata została Yvonne Reynders. Oprócz tego że zajmowała się pływaniem i lekką atletyką, to na trójkołowym rowerze rozwoziła... węgiel . Zdobyła w sumie 4 tytuły mistrzyni świata ze startu wspólnego oraz 5 razy stawała na podium MŚ w konkurencji torowej 3 km na dochodzenie, które dla kobiet rozpoczęto rozgrywać w roku 1958, a więc równolegle z zawodami na szosie.
Kolejną mistrzynią świata została angielka Beryl Burton, 22 letnia....listonoszka. Jej kariera także trwała bardzo długo: w okresie od 1958-1983 zdobyła 96 tytułów mistrzyni swojego kraju na szosie i na torze. Co ciekawe ścigały się także jej dwie córki, startując równolegle z mamą podczas tych samych wyścigów. W roku 1972 wszystkie 3 panie znalazły się w reprezentacji krajowej na mistrzostwa Świata, a w roku 1976 zajęły całe podium krajowych szosowych mistrzostw Anglii. Matka rozdzieliła na podium obie córki.
W roku 1967 ustanowiła rekord w jeździe 12 godzinnej. Przebyła 277,25 mili i była to odległość o 0,73 mili dłuższa, niż wynosił rekord męski. Wynik ten zdetronizowano dopiero dwa lata później.
Z tych wczesnych czasów watro jeszcze na pewno wymienić najbardziej niezwykłego uczestnika Giro. W roku 1924 na 31 miejscu ukończyła ten wyścig Alfonisina Morini Strada. Jedyna kobieta, która ścigał się z mężczyznami na regularnej trasie ich wyścigu. Dodajmy, że nie przyjechała ostatnia.
Właśnie rower stał się pod koniec XIX stulecia jednym z narzędzi wykorzystywanych przez sufrażystki , w swojej walce o równouprawnienie i prawa kobiet. Jedną z najbardziej spektakularnych akcji na rzecz zwrócenia uwagi na chęć kobiet, wyrwania się z roli, które narzucało im społeczeństwo, była, podjęta w roku 1894 przez Annie Cohen Kopchovsky podróż na rowerze...dookoła świata. Ta 23 letnia matka trojga dzieci wyruszyła na męskim rowerze, w męskim stroju do jazdy. Jej rower ważył 19 kilogramów, miał tylko jedno dostępne przełożenie i działał w systemie ostrego koła. Podróż ta zajęła Annie 15 miesięcy. Była to z pewnością pierwsza kolarska akcja na linii kobiece kolarstwo - sponsoring, gdyż cyklistka otrzymywała pensję od producenta wód mineralnych, za wiezienie na swoim rowerze reklamy tej firmy. Resztę pieniędzy potrzebnych podczas podróży zdobywała głównie sprzedając swoje zdjęcia i korzystając z życzliwość ludzi. W książce, która zawierała jej wspominania z podróży napisała “jestem nowym typem kobiety, wierzę że jestem w stanie zrobić, co mężczyzna”.
Pierwsze Mistrzostwa Świata w kolarstwie dotyczyły wyścigu ze startu wspólnego mężczyzn na szosie i rozegrano je w roku 1927 we Włoszech. Do roku 1957 w szeregach Międzynarodowej Unii Kolarskiej mistrzostwa kobiet miały więcej przeciwników, niż zwolenników. Pierwszy raz rozegrano je dopiero w roku 1958, czyli po 30 latach rozgrywania wyścigów męskich. Odpowiednik męskiego Tour de France w wersji dla Pań rozegrano po raz pierwszy w roku 1984, damskie Giro d’Italia rozpoczęto organizować w roku 1988. Przypomnijmy, że we Francji panowie ścigali się od roku 1903, we Włoszech od roku 1909.
Pierwsze mistrzynie świata:
1958 E. Jacobs (Lux)
1959 Yvonne Reynders (Bel)
1960 Beryl Burton (GBr)
Elsy Jacobs, a więc pierwsza w historii kolarska mistrzyni świata miała 5 starszych braci, z których 4 było kolarzami. Pochodziła z Luxemburga, gdzie nie rozgrywano w tym czasie żadnych wyścigów dla kobiet. Startowała więc we Francji, Holandii i Belgii, w zasadzie przez pierwsze lata bez żadnej licencji, gdyż w jej kraju rodzinnymi nie wydawano takich kobietom. Brała udział w wyścigach “na piękne oczy” błagając organizatorów o dopuszczenie jej do startu.
Podczas pierwszych MŚ na starcie stanęło 29 kolarek z 8 krajów, wyścig ukończyło 25 pań. Ona sama zameldowała się na mecie przed silną ekipą... Rosjanek, które przewodziły w tych czasach w kobiecym peletonie. W tym samym roku pobiła rekord w jeździe godzinnej, który to wynik został zdetronizowany dopiero 14 lat później. Jej kariera trwała 30 lat, wygrała ponad 300 wyścigów, oraz 15 razy była mistrzynią kraju.
Historia kobiecego rekordu godzinnego:
38.473km: Tamara Novikova (URS), 1955 at Irkoutsk
38.569km: Renee Vissac (F), ,1957 at Milan
39.718km: Mildred Robinson (GB), , 1958 at Milan
41.347km: Elsy Jacobs (Lux), 1958 at Milan
41.471km: Maria Cressari (I), 1972 at Mexico
W roku kolejnym mistrzynią świata została Yvonne Reynders. Oprócz tego że zajmowała się pływaniem i lekką atletyką, to na trójkołowym rowerze rozwoziła... węgiel . Zdobyła w sumie 4 tytuły mistrzyni świata ze startu wspólnego oraz 5 razy stawała na podium MŚ w konkurencji torowej 3 km na dochodzenie, które dla kobiet rozpoczęto rozgrywać w roku 1958, a więc równolegle z zawodami na szosie.
Kolejną mistrzynią świata została angielka Beryl Burton, 22 letnia....listonoszka. Jej kariera także trwała bardzo długo: w okresie od 1958-1983 zdobyła 96 tytułów mistrzyni swojego kraju na szosie i na torze. Co ciekawe ścigały się także jej dwie córki, startując równolegle z mamą podczas tych samych wyścigów. W roku 1972 wszystkie 3 panie znalazły się w reprezentacji krajowej na mistrzostwa Świata, a w roku 1976 zajęły całe podium krajowych szosowych mistrzostw Anglii. Matka rozdzieliła na podium obie córki.
W roku 1967 ustanowiła rekord w jeździe 12 godzinnej. Przebyła 277,25 mili i była to odległość o 0,73 mili dłuższa, niż wynosił rekord męski. Wynik ten zdetronizowano dopiero dwa lata później.
Z tych wczesnych czasów watro jeszcze na pewno wymienić najbardziej niezwykłego uczestnika Giro. W roku 1924 na 31 miejscu ukończyła ten wyścig Alfonisina Morini Strada. Jedyna kobieta, która ścigał się z mężczyznami na regularnej trasie ich wyścigu. Dodajmy, że nie przyjechała ostatnia.
_407b0.jpg)
